‘Vrede doet pijn. Vrede is geven en nemen.’ Deze wijze woorden sprak Alem Desta van het Multicultural Women Peacemakers Network Nederland (MWPN) onlangs in Rotterdam. Daar leidde ik op 21 juni een publieksdebat over de rol van de diaspora bij vrede en conflictoplossing. Haar woorden raakten mij, omdat Alem daarmee het begin van vrede bij de mens zelf legt. Dat is heel iets anders dan eerst eisen dat er een nieuwe regering komt of dat onrecht en onderdrukking worden opgeheven voordat je over vrede wilt praten. Op diezelfde bijeenkomst vertelde Rahim Halag over de Vredeskaravaan naar Sudan, waaraan hij had deelgenomen.
De karavaan had twaalf plaatsen aangedaan in het door oorlog verscheurde Sudan en met de lokale bevolking over vrede gesproken.De karavaan was ook niet antiregering of antionderdrukker geweest maar pro peace. Alem, een Ethiopische, en Halag komen allebei uit brandhaarden, waar het vijand denken overheerst. Ter plekke besloten we om op de Ethiopische Millennium Ontmoeting van 15 september in de Johanneskerk in Utrecht/Overvecht een workshop te organiseren over de rol van de diaspora bij vrede en conflictoplossing in de gehele Hoorn van Afrika.
Meer over de Ethiopische Millenniumontmoeting vind je op ethiopiamillennium.nl.
Een verslag van het debat komt op de binnenkort te openen website van Arc Mundi.